Dzieło odnowy parafii jest sprawą całego Ludu Bożego. To on ma dbać o swoje podstawowe struktury, bo właśnie w nich żyje i przez nie działa. Taką strukturą, żywym organizmem, jest wspólnota parafialna złożona ze wspólnot podstawowych. Są to wspólnoty sąsiedzkie, w których chrześcijanie odnajdują swoje najbliższe środowisko. Projekt odnowy dąży do przywrócenia, odbudowania parafii w tych nuklearnych elementach. Ich życie, działanie i zespolenie decydują o żywotności i skuteczności działania Kościoła w danym środowisku. Jak to jednak zrobić, by były one organiczną jednością i by podejmowały zadania, do których są przeznaczone? By miały jednego ducha i by żyły w komunii wiary i […]

Czy masz swoją parafię? Czy jest taka wspólnota, do której naprawdę należysz, uczestniczysz w jej życiu i czujesz się za nią odpowiedzialny? Czy masz swój duchowy dom? A może jesteś ciągle turystą zwiedzającym tylko kościoły? Może co niedzielę gdzie indziej uczestniczysz we Mszy Świętej? I nawet to sobie jakoś uzasadniasz. Ale czy nie zostałeś sam? A chrześcijanie nigdy nie żyli w pojedynkę odcięci od innych. Takie jest doświadczenie dwudziestu wieków. Zawsze mieli świadomość wspólnoty, która ich łączy. Czuli się sobie bliscy. Chrześcijanin żyjący w izolacji jest odcięty od braci, od ich wiary i świadectwa, od życiodajnego pnia. Jest odcięty także […]

Uchwały Soboru to nie tylko zbiór dokumentów, które można postawić na półce, ale pilne zadanie do wykonania. Jeżeli postanowienia Soboru nie zrealizują się w parafii, to w ogóle nie wejdą w życie. Parafia staje się więc głównym poligonem walki o realizację wskazań Soboru. Potrzeba tu właściwego podejścia i odpowiednich narzędzi.

Odnowa parafii to nie sprawa jakiejś nowej techniki duszpasterskiej czy cudownego sposobu, który w mgnieniu oka zadziała. To długofalowa i trudna sprawa. Chodzi bowiem o zmianę mentalności zarówno duszpasterzy, jak i parafian. Mentalność zaś, sposób myślenia, nie zmienia się z dnia na dzień. Można powiedzieć, że chodzi tu o prawdziwe nawrócenie do wspólnotowego przeżywania Kościoła. Dla niektórych będzie to iście „kopernikański” przewrót. Wyjście z wydeptanych ścieżek i dróg. Szukanie nowych sposobów bycia i działania. Ale to jest ten szlak, na który nas prowadzi Duch Święty. On jest źródłem życia, największym dynamizmem. On odnawia oblicze ziemi i ludzkie serca. […]

Z budową autentycznej wspólnoty ludzkiej i chrześcijańskiej jest tak jak z budową domu. U jej podłoża znajduje się podjęta decyzja. Trzeba jasno zdać sobie sprawę z tej potrzeby. Poczuć niewystarczalność dotychczasowych pomieszczeń, zamarzyć sobie nowy dom. Zobaczyć, czy nas na to stać. Gdy owocem tej refleksji będzie stwierdzenie „budujemy nowy dom”, wówczas, aby to się stało możliwe, potrzebne są nowe plany. Muszą one być odpowiedzią na pytanie, jaki dom pragniemy budować i dla kogo. Trzeba przewidzieć potrzeby wszystkich mieszkańców, by mogli oni w nim swobodnie i pożytecznie żyć, by czuli się w nim dobrze. Nieraz posługujemy się planami […]

Przedstawiony tu projekt odnowy parafii nie chce: ograniczać działania Ducha Świętego ani kompetencji władzy kościelnej, narzucać z zewnątrz Kościołowi zachodniemu modelu wypracowanego w Ameryce Południowej i Afryce, narzucać czegokolwiek odgórnie, nie licząc się z naszymi tradycjami i mentalnością ludzi, chce je jednak ewangelizować, pretendować do miana jedynego rozwiązania. Projekt ten nie jest wypracowany przy biurku. Jest hipotezą duszpasterską zrodzoną ze słuchania Słowa Bożego, z lektury dokumentów Soboru i wskazań posoborowych, z odczytywania znaków czasu. Niech sam czytelnik – po głębokiej refleksji i skonfrontowaniu ze swoim doświadczeniem – oceni, w jakim stopniu ten projekt odpowiada dążeniom wszystkich ludzi i współczesnych […]

Odnowa parafii to cały długi i głęboki proces. Trzeba go prześledzić, by poznać drogę, którą trzeba będzie kroczyć. Warto mieć w pamięci doświadczenie drogi Izraela przez pustynię. To nie był lud zasiedziały. To byli ci, co poszli za Panem, który ich prowadził do Ziemi Obiecanej. Trzeba zacząć od dokładnego przyjrzenia się parafii takiej, jaką ona jest w obecnej sytuacji. Należy to zrobić nie z usposobieniem rachmistrza i buchaltera, ale w duchu kontemplacji. Zobaczyć zarówno pozytywy, jak i negatywy życia parafialnego. To, czym dysponujemy, źródła siły i zagrożenia. Tak jak człowiek, który chce zbadać stan swojego zdrowia, musi zrobić różne […]

Dotychczasowe struktury parafialne oczywiście są aktualne, choć nabierają nowego znaczenia. Proboszcz nie jest mniej potrzebny, ale jeszcze bardziej. Nie musi wyręczać nikogo, każdemu pozostawia zakres jego działania, a sam jest koordynatorem całości, duchem ożywczym. Nic dziwnego, że od niego tak wiele zależy, od jego zrozumienia Kościoła, od jego wiary. Ale on też potrzebuje prawdziwego nawrócenia. Jeśli kogoś interesuje temat, „jak nawrócić proboszcza”, to odsyłam do książki ks. J. Pałygi pod tym tytułem. Proboszczowie niech pomyślą, jak sami mają inwestować w ten proces. Potrzebna jest nadal Rada Parafialna zalecana przez Episkopat w każdej parafii. Jest ona pojmowana jako Rada Duszpasterska […]

Aby ten projekt odnowy parafii miał szansę realizacji, trzeba stworzyć mu optymalne warunki dla długoletniego procesu duchowego wrastania i odnowy. Zwykle zaczyna się od zapoznania się z tym projektem przez księdza proboszcza, innych duszpasterzy i osoby najbardziej zaangażowane w parafii. Może się to dokonać w różny sposób. Najczęściej duszpasterz kontaktuje się z Grupą Promotorów, na przykład przez sekretariat (kontakt na stronie internetowej Polskiej Grupy Promotorów, dalej PGP, albo przy okazji rozmowy z osobami z nią związanymi). Potem z kilkoma parafianami bierze udział w sesji o projekcie parafialnym albo taką sesję duszpasterską organizuje się na miejscu, w swojej parafii (sprawdź na […]

Proponowana przez nas odnowa parafii to ciągły i długotrwały proces. Musi mieć on charakter religijny, nadprzyrodzony. Jest to przecież wzrastanie w wierze, nadziei i miłości ludu Bożego. O tym nie można zapomnieć. I dlatego tak ważna jest tu modlitwa, wrażliwość na działanie Ducha Świętego, oczyszczenie serc i uczciwa praktyka życia chrześcijańskiego, aby utwierdzić się w dobru. Oprócz postawy braterskiego otwarcia na innych i przebaczenia, która szczególnie się liczy na pierwszym etapie, potrzebne będzie wsłuchiwanie się w to, co mówi Bóg, a także umiłowanie słowa Bożego, dzielenie się wiarą i wierność Chrystusowi – wszystko to stopniowo będzie odkrywane w ramach dialogu we […]