Ogólny schemat planu duszpasterskiej odnowy wspólnoty parafialnej wypracowany z wieloletniego doświadczenia Grupy Promotorów Ruchu dla Lepszego Świata w różnych środowiskach tworzy propozycję wieloletniego przewodnika podzielonego na etapy zakończone integracyjnymi wydarzeniami ewangelizacyjnymi. Każdy etap z kolei jest podzielony na kilkuletnie fazy i roczne programy powiązane ze sobą wspólnym celem i wymaganiami stopniowego wzrastania wspólnoty.

 

Etap wstępny

Etap ten nie jest jeszcze procesem odnowy skierowanym do całej parafii, ale nastawiony jest na wstępną formację i przygotowanie niezbędnych struktur do rozpoczęcia procesu całej wspólnoty.

Uwaga metodyczna: w ramach przyjętej metodologii terminy „program” i „programowanie” odnoszą się do wydarzeń z jednego roku duszpasterskiego, a terminy „plan” i „planowanie” dotyczą wieloletnich planów duszpasterskich (czyli odnoszą się do etapów), na które składają się roczne programy duszpasterskie.

 

Założenia

1. Uwrażliwienie i spotkania informacyjne dla duszpasterzy i świeckich.
2. Spotkania formacyjne dla zespołu parafialnego (tematyka: duchowość wspólnotowa, założenia i wartości wspólnotowego procesu odnowy parafii i podobne).
3. Powołanie parafialnego zespołu animacji wspólnotowej w celu przeprowadzenia analizy i diagnozy sytuacji duszpasterskiej parafii, które posłużą opracowaniu długoterminowego planu duszpasterskiego, który następnie będzie realizowany przez coroczne programy duszpasterskie.
4. Powołanie Parafialnego Zespołu Animacji wspólnotowej i koordynacji działań w celu przygotowania i przeprowadzenia pierwszego programowania kilku wydarzeń wstępnych.
5. Powołanie do istnienia pierwszych struktur rejonowych w parafii i realizacja pierwszych wydarzeń ewangelizacyjnych.
6. Ocena realizacji pierwszych wydarzeń, motywacja duchowa oraz uzupełnienie wspólnotowych struktur w parafii.
7. Przygotowanie i realizacja programowania pierwszego roku duszpasterskiego w ramach parafialnego procesu (planu) wspólnotowej odnowy i ewangelizacji parafii.

 

	Kolejne kroki	Zadania (znaczenie podejmowanych działań)	Metodyka
1	Spotkania uwrażliwiające w celu utworzenia Parafialnego Zespołu Animacji wspólnotowej (PZA).	PZA – motor projektu – to zespół osób przekonanych o potrzebie troski o duchowość wspólnotową w parafii.	Formacja spójnej grupy osób o solidnej wierze ze zdolnością do pogłębionej refleksji i umiejętnościami organizacyjnymi.
2	Formacja wstępna Parafialnego Zespołu Koordynatorów rejonowych (PZK) i sekretariatu.	Odpowiedzialni za praktyczne przygotowanie i realizację procesu odnowy i kolejnych wydarzeń programu duszpasterskiego.	Osoby ze zdolnościami organizacyjnymi i ze znajomością zasad duszpasterstwa wspólnotowego.
3	Utworzenie rejonów parafii i znalezienie tam osób ze zdolnościami organizacyjnymi i umiejętnością pracy w grupie.	1. Formacja i pogłębiona motywacja osób odpowiedzialnych za przeżywanie spraw parafialnych w każdym z rejonów parafii. 2. Rozeznanie i tworzenie sieci posłańców.	1. Rejony nie powinny przekraczać 1000 mieszkańców. 2. Uwzględnia się granice naturalne, kulturowe i socjologiczne. 3. W każdym rejonie potrzeba ok. 3-5 osób zdolnych do współpracy ze sobą.
4	Wstępna motywacja osób tworzących sieć posłańców.	Posłańcy są duszą komunikacji między parafią a wszystkimi rodzinami – roznoszą „List do parafian”, czyli zaproszenie do udziału w wydarzeniach ewangelizacyjnych, troszczą się o inicjatywy rejonu, dzieląc się swoim świadectwem wiary.	1. Rozeznać i odwiedzić osoby, które mogłyby pełnić misję posłańca. 2. Wspólna formacja i motywowanie posłańców. 3. Troska o liczbę posłańców (idealnie, gdy posłaniec ma pod opieką około 10 rodzin).
5	Zorganizowanie redakcji Listu do parafian.	Zebranie materiałów na temat wydarzenia ewangelizacyjnego i redakcja „listu”.	Kilka osób z umiejętnością współpracy, które potrafią redagować przekonujące teksty z czytelną grafiką.
6	Zorganizowanie Sekretariatu.	Troska o sprawy biurowe i organizacyjne, druk i komunikację.	Dbanie o druk „listu”, korespondencję i kontakty w środowisku oraz koordynacja działań.
7	Analiza i diagnoza sytuacji duszpasterskiej parafii.	Określenie problemu podstawowego i linii działania.	Zastosowanie w praktyce metod analizy i diagnozy duszpasterskiej w planowaniu i programowaniu duszpasterskim.

Źródło: materiały formacyjne PGP

 

Programowe wartości „roku duszpasterskiego” we spólnocie parafialnej są skoordynowane w ramach długoletniego „planu duszpasterskiego”. To pozwala, żeby kolejne działania duszpasterskie wynikały z siebie i uzupełniały się, prowadząc do wspólnego celu. W ten sposób krok po kroku realizowana jest ewangelizacja wspólnoty parafialnej. Dlatego wartości każdego etapu odnowy wynikają z sekwencji wartości, które tworzą kolejne fazy i lata procesu odnowy.

Logikę duchowego wieloletniego procesu odnowy ilustruje poniższy schemat.

 

Szczegółową sekwencję wartości poszczególnych etapów i lat procesu wspólnotowej odnowy i ewangelizacji można przedstawić następująco.

 

Etap I – kerygmatyczny

zwołanie i spotkanie się ze sobą

Założeniem tego etapu jest systematyczne uwrażliwienie wszystkich parafian na następujące wartości, które stopniowo, krok po kroku, otwierają ich na potrzebę budowania braterskiej wspólnoty.

Faza I: uwrażliwienie na braterstwo

rok 1: wspólne spotkanie ze sobą

rok 2: troska i wzajemny szacunek

Faza II: przeżywanie braterstwa w życiu

rok 1: okazje do wzajemnej pomocy

rok 2: dzielenie się nawzajem dobrami duchowymi

Faza III: przeżywanie braterstwa we wspólnocie Kościoła

rok 1: odkrywanie biblijnych obrazów wspólnoty Kościoła

rok 2: odkrywanie Kościoła jako braterskiej wspólnoty

Parafialny Tydzień Braterstwa (finał I etapu):

• przygotowanie (ocena sytuacji, rozeznanie i decyzja o zwołaniu Tygodnia Braterstwa (wydarzenie zbawienne)),
• List Biskupa o Tygodniu Braterstwa,
• przygotowanie duchowe i organizacja wydarzenia,
• przeżycie Tygodnia Braterstwa w parafii (4 spotkania w grupach, wspólne celebracje, powołanie grup sąsiedzkich).

 

Etap II – prekatechumenalny

wejście w proces ewangelizacji

Założeniem tego etapu jest systematyczne uwrażliwienie wszystkich parafian na następujące wartości i pogłębienie ich znaczenia na spotkaniach w małych grupach sąsiedzkich.

Faza I: Biblia jako Słowo Boga

rok 1: lud odkrywa Pismo Święte jako Słowo Boże

rok 2: odkrywanie wartości Słowa Bożego w życiu codziennym

Faza II: wiara i jej wymagania

rok 1: odkrywanie wiary jako stylu życia na wzór Jezusa Chrystusa

rok 2: odkrywanie konieczności publicznego głoszenia wiary

Faza III: odkrywanie osoby Jezusa Chrystusa

rok 1: odkrywanie postawy Jezusa wobec Boga i ludzi

rok 2: odkrywanie Tajemnicy Chrystusa

rok 3: przygotowanie do zakończenia etapu poprzez synodowanie

Parafialne synodowanie

To weryfikacja stanu ewangelizacji na tym etapie dotycząca wszystkich parafian oraz formacji przeżywanej w ramach „małych grup”. Wydarzenie to zaprasza wszystkich parafian do refleksji, która zostanie podsumowana w dokumentach synodalnych i wyrażona w uroczystym wyznaniu wiary w obecności Biskupa Diecezji.

Owocem synodowania są:

1. Wspólnotowy komentarz do Wyznania Wiary rozumianego jako opcja za Chrystusem.
2. Weryfikacja i uzupełnienie „małych grup” sąsiedzkich.
3. Opracowanie w grupach tekstów synodalnych na temat: miejsca ubogich we wspólnocie parafialnej, stanu troski o dzieci i młodzież, praktyki wspierania rodziny i sposobów rozwiązywania lokalnych problemów społecznych.

 

Etap III – katechumentalny
katecheza wspólnoty w służbie Królestwa Bożego

Założeniem tego etapu jest to, aby oprócz uwrażliwiania i pogłębiania doświadczenia wybranych wartości, które budują i umacniają wspólnotę, podjęto również systematyczną formację osób, które będą służyły wspólnotowym strukturom parafii.

Faza I: tajemnica Kościoła jako Nowego Ludu Bożego

rok 1: profetyczność Ludu Bożego

rok 2: Lud Boży jako sakramentalny „znak” dla świata

Faza II: sakramenty budują wspólnotę

rok 1: chrzest

rok 2: pokuta i pojednanie

rok 3: bierzmowanie, małżeństwo, kapłaństwo

Faza III: Eucharystia

rok 1: Eucharystia: Liturgia Słowa

rok 2: Eucharystia: Ofiara Eucharystyczna

rok 3: Eucharystia: komunia i posłanie

Finał III etapu: parafialny kongres eucharystyczny

Wspólnota określa swój specyficzny sposób bycia Kościołem w formie własnego projektu wspólnotowego, który ukazuje, w jakim stopniu parafia osiągnęła cechy wspólnoty służebnej.

Rok I: opracowanie wspólnotowego projektu parafii

Rok II: Zgromadzenia Rejonowe

Rok III: pierwsze zwołanie Kongresu Eucharystycznego

Rok IV: celebracja Parafialnego Kongresu Eucharystycznego

Celem doświadczenia jest ustanowienie małych wspólnot, przyjęcie parafialnego projektu wspólnoty, uznanie wspólnotowych posług w parafii oraz przyjęcie „reguły życia” i wspólnotowego komentarza do „Ojcze nasz”.

Oczywiście konkretne określenie „wartości roku” duszpasterskiego jest wypadkową zarówno powyższej katechumenalnej drogi odnowy, jak i realnej sytuacji parafii, która jest realizowana w konkretnej wspólnocie parafialnej w określonej sytuacji duszpasterskiej.

Opracowanie nowego planu ewangelizacji parafii

Po zakończeniu trzech etapów procesu wspólnotowej odnowy i ewangelizacji warto rozpocząć kolejny cykl ewangelizacji pogłębiający realizowany dotychczas proces odnowy przez dojrzalsze ujęcie wartości drugiego i trzeciego etapu. Bo tym razem zwykle pomija się etap pierwszy, ponieważ w parafii powinny już działać wspólnotowe struktury ewangelizacji (jak na przykład grupy sąsiedzkie). Logikę całego procesu wraz z przejściem do kolejnego cyklu odnowy prezentuje poniższy schemat cyklicznej „drogi odnowy”.