2. W jakim duchu staramy się pracować?
- Działamy w duchu Soboru Watykańskiego II, który dał zielone światło dla laikatu i mobilizuje duchownych. Zwłaszcza woparciu o soborową wizję Kościoła [a szczególnie wg KK, KDK].
- Angażujemy się w duchu wiary i modlitwy, wiedząc, że to jest sprawa Boża.
- Pracujemy w duchu wspólnotowym (duchowość komunii). Razem z innymi. Szukając współpracowników (świeccy, zakony, katecheci, ruchy, wspólnoty religijne i świeckie).
- Ogarniamy troską wszystkich, zaczynając od najuboższych i tych, którzy są Odpowiedzialność za to rozszerzamy na wszystkich ochrzczonych, którzy są systematycznie zapraszani do braterskiej wspólnoty.
- Wykorzystujemy i rozwijamy wszystkie dary Ducha Świętego (charyzmaty), które tworzą dynamizm i bogactwo wspólnot kościelnych.
- Współpracujemy w duchu wzajemnego poszanowania swojej ludzkiej i chrześcijańskiej godności. Wychodzimy więc od tego, co nas łączy, a nie od tego, co dzieli.
- Podejmujemy działania w duchu dialogu, o którym papież Paweł VI mówił, że „jest nowym imieniem miłości” (Ecclesiam suam, 64).
- Pracujemy, mając przed oczami jasne cele i świadomość zaplanowanych etapów do przebycia. Pamiętamy jednak, że projekt odnowy jest tylko instrumentem, który należy twórczo dostosowywać do realnej sytuacji i warunków danej parafii.
- Wykorzystujemy najlepsze współczesne środki i metody budowania wspólnoty wiary.
- Jesteśmy w jedności i pod przewodnictwem pasterzy Kościoła. O podjęciu projektu zawsze powiadomiony jest biskup i to w jego imieniu działa proboszcz oraz zespół koordynujący odnowę. A w ważnych momentach realizacji tego projektu biskup towarzyszy wspólnocie parafialnej i osobiście uczestniczy w celebracjach.