Przedstawiony tu projekt odnowy parafii nie chce:

• ograniczać działania Ducha Świętego ani kompetencji władzy kościelnej,
• narzucać z zewnątrz Kościołowi zachodniemu modelu wypracowanego w Ameryce Południowej i Afryce,
• narzucać czegokolwiek odgórnie, nie licząc się z naszymi tradycjami i mentalnością ludzi, chce je jednak ewangelizować,
• pretendować do miana jedynego rozwiązania.

Projekt ten nie jest wypracowany przy biurku. Jest hipotezą duszpasterską zrodzoną ze słuchania Słowa Bożego, z lektury dokumentów Soboru i wskazań posoborowych, z odczytywania znaków czasu.

Niech sam czytelnik – po głębokiej refleksji i skonfrontowaniu ze swoim doświadczeniem – oceni, w jakim stopniu ten projekt odpowiada dążeniom wszystkich ludzi i współczesnych chrześcijan, sugestiom Soboru, potrzebom Kościoła, i w jaki sposób może przyczynić się do odnowy Kościoła i społeczeństwa. Refleksję nad tym najlepiej prowadzić wspólnotowo, słuchając wszystkich „za” i „przeciw”, które się budzą u różnych ludzi. Trzeba w nią wciągnąć wszystkie grupy i ruchy w parafii, by uwrażliwić je na fundamentalną sprawę odnowy całej wspólnoty, by nie pozostały tylko słodkim rodzynkiem w cieście nie do przełknięcia.

Myśl przewodnią projektu można ująć następująco:

• należy dążyć do tego, aby każdy ochrzczony czuł się wezwany do przeżywania wiary we wspólnocie kościelnej, która będzie przybliżać go stopniowo do dojrzałości chrześcijańskiej,
• chodzi więc o stworzenie tylu podstawowych wspólnot kościelnych, ile ich potrzeba, aby każdy ochrzczony czynnie uczestniczył w życiu Kościoła,
• parafia stanie się w ten sposób organiczną i dynamiczną komunią podstawowych wspólnot Kościoła lokalnego.

Zatem tutaj nie chodzi nam:

• o tworzenie podziałów danej parafii w celu ułatwienia administrowania,
• ani o tworzenie nowych miejsc kultu, aby przez szerszy zasięg osiągnąć większą liczbę wiernych uczestniczących w celebracjach religijnych,
• też o mnożenie wspólnot, które powielałyby na mniejszą skalę to, czym jest cała parafia,
• czy o proponowanie organizowania jakiejś praktykującej elity wierzących, którzy doświadczaliby ciepła wspólnoty i dawali innym świadectwo miłości.

Zależy nam raczej na wytrwałej trosce o tworzenie nowej świadomości wspólnoty w Chrystusie, aby w niej żyć i działać poprzez:

• przejście od biernego siedzenia w miejscu do podjęcia drogi i wspólnego pielgrzymowania do wybranego celu,
• wzięcie na serio wskazań Pisma Świętego i Soboru ze świadomością, że to w nich jest światło Ducha Świętego,
• nowe ukształtowanie modelu parafii, by nie był on elitarny, skupiony na sobie, a naprawdę powszechny i apostolski,
• podporządkowanie spraw administracyjnych i materialnych sprawom Królestwa Bożego, wiary i życia duchowego,
• danie możliwości zaangażowania laikatu, aby Kościół nie umarł na klerykalizm,
• nowy braterski sposób bycia kapłana wśród wiernych, by mógł być bardziej animatorem niż administratorem parafii.

Główne kryteria, którymi posługuje się projekt odnowy, domagają się tego, żeby:

• ciągle mieć na oku całość parafialnej rzeczywistości, czyli wszystkich mieszkańców i wszelkie uwarunkowania, które są istotne dla zrozumienia realiów danego środowiska,
• wzmacniać to, co jest żywe i dobre w parafii, wykorzystując wszystko to, co temu sprzyja,
• nie przeszkadzać działaniu Ducha Świętego szczególnie przez pesymizm, zniechęcenie, rozgoryczenie lub słabą wiarę,
• wychodzić zawsze od realnego stanu parafii, aby programować i wykonywać małe, ale konkretne kroki prowadzące do wyznaczonego sobie ideału,
• wierzyć w możliwości tkwiące w ludziach i w to, że to sam Duch Święty je tam umieścił,
• nie budować na jałowej krytyce, choć trzeba jasno zdawać sobie sprawę z braków i przeszkód na drodze; nie wolno też niszczyć dobra wypracowanego przez poprzedników,
• małe zadania rozdzielać jak największej liczbie osób, aby aktywizować możliwie wszystkich; każdemu należy dać okazję do osobistej formacji przez wspólne działanie,
• przygotować się nie tylko na kilka fajerwerkowych działań, ale na długi, stopniowy i wymagający wytrwałości proces odnawiania świadomości i kształtowania struktur,
• wypracowywać we wspólnocie, po odpowiednich analizach, taki plan odnowy dla swojej parafii, który byłby w stanie podnieść na duchu i zaangażować jak najwięcej osó